Gönül coğrafyamın en kuytu köşesinde açan,
En nadide çiçeksin sen.
Ne zaman esse ayazı hayatın,
Senin sıcaklığınla erir içimdeki buzlar.
Gözlerinde demlenir en içten kahkahalarım,
Sözlerinde bulurum yolumu kaybolduğumda.

Bir limansın sen, fırtınalarda sığındığım,
Dertlerimi döktüğümde yargısız dinleyen,
Yaralarıma merhem olan şefkatli bir el.
Ne zaman tökezlesem, ilk sen tutarsın elimden,
Yüreğimin en derinindeki sızıyı ilk sen anlarsın,
Kelimelere dökülmeden.
Aramızdaki bu bağ, ne tarife sığar ne kalıba,
Adına aşk dense az gelir, dostluk dense eksik kalır.

Belki de yıldızların altında, binlerce yıl önce yazılmış,
Ruhlarımızın birbirine ördüğü görünmez bir ipliktir bu.
Seninle her şey daha anlamlı, daha renkli,
Hayatın yükü hafifler, gökyüzü daha bir mavi.

Bazen bir kelebeğin kanadındaki zarafet gibisin,
Bazen bir uğur böceğinin getirdiği şans.
Seninle paylaştığım her an, ruhuma işlenen bir nakış,
Kalbimin en güzel şarkısı, en içten duası.
Varlığın, bu karmaşık dünyada yolumu aydınlatan bir fener,
Dostluğun, ruhuma hediye edilmiş en kıymetli hazine.

Bilirim, mesafeler girse de aramıza,
Ya da zamanın acımasız çarkı dönse de hızla,
Bu can bağımız kopmaz, bu sevgi hiç azalmaz.
Sen benim can dostumsun, sırdaşım, yoldaşım,
Bu gönül seni hep en güzel yerinde saklayacak,
Sonsuza dek… ✨

Merdümgiriz