Rüzgar bile kendi esintisinden dertliyken
Acıların senfonisi ,
Yurt tutmuşken kalbimle ruhumu.
Kaç şiir kanatlandı yüreğimden
Bilinmedik diyarlara.
Adını anmaya imtina ettiğim
Soysuz bir sevda düşer aklımın ücrasına
Duyduğum her türküde...

Aşk sevenlerin ortak hüznü ya
Hayaller ve düşler âleminde
Günahkâr olmuşluğum vardır
Dilimle ikrar kalbimle tasdik eyledim
Estağfurullah!
İlk sualim
Son vebalim
Andolsun ki tanımadım
Ne senden başka yar
Ne de bu sevgiden başka diyar.

Konuk oldum
Pir meclisinde Hacıbektaş-ı Veliye
Duygularım dar-ı ummanda
Takatsiz dilimdeki yakarışlarıma ses
Tükenmiş umutlarıma ışık olup
Ilık bir nefes gönlümü
Görünmez bir el okşadı saçlarımı.
Sanki yoldaşım olmuştu
Şah-ı Merdan boz Atlı Hızır.

Ya Allah, ya Muhammed, ya Ali dedim
Üç taşı üst üste dizdim.
Aslanlı çeşmeden kana kana su içtim
Kendim neyse de dünyadan geçtim
Elbistan kokuluydu
Mahsuni Şerif’in başucu gülleri
Güllere dokununca
Önce annemi andım
Onun dilince vay sana Mahzuni dedim
Ağırdı ahım
İçimde çığlık çığlığa yalnızlığım
Memleket sevdası düştü payıma
Bakışlarım dumanlı dumanlıydı Mahzuni’nin tellerinde
Ağladım ağladım!..

Sanki kavimlerin karasıydı
Alnımdaki azap yazgısı
Yüzümü huzura dönsem de
Yetmiyordu gücüm
Ezberimdeki öfkeye
Ve saklımda hep büyüyordu
Günü gelince alınacak öcüm
Sesleniyorum sana Ahhh gönlüm
Ne zaman bitireceksin
Bir günde dört mevsimi yaşatmaktan
Son vebalimi anımsatmaktan.





Hüzünlükent Narin🍂