Uzun bır yolun meşakatli yollarını atlattım sanırsın
Oysa gerıye dönüp baktığında
Döneceğin bir yolun olmaması
Kanatır yaranı
Devrılen cümleler çınlar kulaklarında
Her basamak çıkışı
Yorgun düşmüştür bedenin
Nefes nefese kalmışsındır

Sen gittiğini sanırken
Aslında olduğun yerde saydırmıştır hayat
Koşu bandı misâli
Bedenın eskimiştır
Saçlarındakı yıldızlar çoğalmıştır
Yüzündeki kumaşın dokusu bozulmuştur
Kim için harcadıgın meçhuldur
Herkes bir parça almıştır hayat pastandan

Kimi zaman fırtınaya yakalanmıştır yüregin
Sırıl sıklam aşkla ıslanmişsındır
Kimi zaman karda boynu bükük kardelen
Güneşi görmüştür gülümseyen
Geçici olduğunu bilmeden kapılmıştır hislerın
Hırçın hırslı bedenin gözü kapalı yürümüştür yolları

Gelene sevinmeyi gidene ağlatmayı
Ögretmistır hayat
Kimi zaman susarak kimi zaman avazımız çıktığı kadar bağırarak çingene misali
Bağırmayı ögretmiştir hayat
Sıcak asfaltta çıplak ayaklarımızı yakmıştır
Soğukta göz yaşımızı dondurmuştur.

Gerıye baktığımızda kırılmış basamakları çatlak yolları görsekte
Yinede vaz gecmeyız ilerlemekten
Koşarız en zirve noktaya
Yakarız yıkarız kimi zaman gönülleri
Sancılı doğumlar yaşarız bedenimizde
En ölümcül ortaklıklara imza atarız
Yınede yürümekten vaz geçmeyiz hiçliklere...