SANA ŞİİR YAZILMAZ

Yaz diyorken yüreğim
Yaz diyorken ha bire,
Seni yazmadan bu kalemi
Nasıl koyarım kabire
Mürekkebi hasretim, mürekkebi sızımdır
Seni sevmek ey yar
Benim alın yazımdır

Hemen bir kâğıt buldum, Kalem iç cebimdeydi zaten
Yüreğimi yokladım
Közün üstünden küller uçtu,
Yangınımdan kelimeler ürktü.
Sonra adın belli olur,
Yeri yurdun belli olur dedim durakladım

Gözlerinden bahsedecektim
Biri hayalini kurar diye sustum
Bir bakışın bile kimseye emanet olmasın istedim.
"Bu kimdi?" diye sormasınlar
Şu yorgun gönlümü daha da yormasınlar istedim
İşte bu yüzden, her satırdan geri döndüm.

Seni anlatmak, seni özgür bırakmaktı,
Belki de yüreğimi, yükünden kurtarmaktı.
Ama bu seferde sensiz sabahlar olur muydu, ey yâr

Ben geceleri seni düşünüp susarken,
Şehirler değişti, sokaklar eskidi.
Bir değişmeyen ben , birde eskimeyen sen
Bir şarkı başlasa, sen başlarsın içimde.
Güneşin doğuşunda kızıl şafakta Ay’ın tekrar ,tekrar çıkışında
Her suskunluğum yankıydı hemde o biçimde

Ezelimdin… âhirim olacaksın,
Zaman ne getirir bilemem
Bir dua gibi hep geçtin içimden,
Günah da olsa, sevap da olsa,
Sen hep bende kalacaksın.

Yollar değişir, rüzgâr yön bulur,
Ama sen
Ne unutulursun nede affedilirsin
Anladım ki sana şiir yazılmaz sevgili
Çünkü sana şiir yazmak demek
Dünyadan vaz geçip aşkın şarabında sızmak demekti..

Semiha Arasbora