KEZBAN (YALANCI)
Hep kendini öven zavallı biri
Adı farklı bugün oluyor Kezban
Andık iti geldi değneğin yeri
Gelene geçene dalıyor Kezban

Yüzüne bakınca yansır nursuzluk
İşi gücü fitne, fesat, arsızlık
En büyük hüneri ise hırsızlık
Şiir ne ki mahlas çalıyor Kezban

Bükülmez sanırdı cılız bileği
Kapatınca belediye derneği
Kaldı elinde tek bayrak direği
Bak üçün birini alıyor Kezban

Baltayı vurunca bindiği dala
Kucağına düştü Bozok tabela
Oldu bir serseri aptal budala
Ağlanacak hale gülüyor Kezban

Atan şeytan ile atmış temeli
Hainlik bilmiş eş, dosta emeli
Be-çare şizofren olmuş Kemali
Kendi deyip kendi çalıyor Kezban

İblisle oturtup iblisle yattı
Her sözde yalana yalanlar kattı
Yüze dost, kazığı arkadan attı
Velhasılı yalnız kalıyor Kezban

Sorarsan bizim ki umreye gitmiş
Döndüğünde edep haya tam bitmiş
Anlaşılan şeytan orada dürtmüş
Azazil çocuğu beliyor Kezban

Yazarsam yazılır hiciv alası
Kadın insan değil Allah belası
Ahirette dahi bitmez çilesi
Satir pınarından doluyor Kezban

Diline dolamış Arasbora’yı
Nasıl anlatayım bundan sonrayı
İçli dışlı dertler sarmış karıyı
Şimdi fesatlıktan ölüyor Kezban

Semiha Arasbora
(Satir şeytanın isimlerinden biri )