2
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
199
Okunma
geceyi örten ince bir tül gibi
sessizlik sarkıyor saç uçlarından
bir yıldız, göz kırpıyor
görmemiş gibi yapıyor evren.
rüzgâr, paslı bir keman sesiyle dolanıyor sokaklarda
adımları silecek kadar usul
ama her köşe başında bir sır saklı
ve her sır, içimde yankılanan boş bir çerçeve.
ellerim
ellerim ne zaman bu kadar eskidi ?
bir ağacın gövdesine çizilmiş çocuk adları gibi
kabuk tutmuş yaralarla dolu.
bir rüya gördüm
küller yağıyordu gökten,
ve sen,
ellerinle topluyordun her tanesini
sanki hâlâ yanabileceğine inanarak.
açık bir pencereydim ben
sırtını döndüğün bir sabah
ve hâlâ esiyor içimde
senin unuttuğun o ilkbahar.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz