1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
208
Okunma
Geceye eğilmiş bir sözcüktün sen
dudaklarımda telaffuzu yasak bir dua gibi
bir kere andım adını
gökyüzü karardı, rüzgâr tersten esmeye başladı
zaman
saatini düşürdü içime
Şimdi yokluğunla dolduruyorum rafları
bir fincan, bir tarak, bir eski tişört
ve dudağımda unuttuğun kırmızı bir ruj
her şey sende duruyor hâlâ
ama sen hiçbir şeyde yoksun
Söyle bu nasıl bir unutuluş
Balkona çıkıyorum
gökyüzü hâlâ senin saçların gibi dağınık
bir kaç yıldız
gözlerinin yerini tutmaya çalışıyor ama
ışıksız
anlamsız
sönük
Seni anlatmadığım tek bir yer kalmadı
duvarlara anlattım
camlara, yağmura, uykusuzluğa
bir şiirle susturdum hepsini
çünkü senden geriye
yalnızca şiir kaldı
o da biraz eksik
biraz kırık
biraz sen gibi
Sedat Kesim
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz