14
Yorum
37
Beğeni
5,0
Puan
361
Okunma

Kapının ucunda bir cümle bıraktı:
“İsim var, görüşürüz.”
Ne isim belli
ne görüşme ihtimali.
Sesindeki acele
cebindeki anahtardan daha ağırdı.
O gün gökyüzü griye değil
kelimelere çaldı.
Ben kaldım:
Randevusuz bir hasretin bekleme salonunda
sıram gelmeyecekmiş gibi.
Ne zaman biri “görüşürüz” dese
gözüm saate gider
geç kalmakla
hiç gelmemek arasındaki o ince çizgide.
Ve artık biliyorum
“isim var” demek
çoğu zaman
yokluğun şifresi.
Ferdaca
5.0
100% (13)