Güzelliğini unutmak ölümden daha acı sevgilim.
Gözlerinin kömürü olmayınca aklımı kaybediyorum.
Aşk unutulurmuş meğer sönüyor artık hayalim.
Fani bedenin olmayınca ruhumda ölüyorum.

Seninle bir an var etmeye başlıyor cihanı.
Kalbindeki yollarda başlıyor sevgim.
Ruhuna hapset, bana gönder sevdanı.
Hissiyatınla başlayacak ömürlük ezgim.

Fakat sen yoksun artık, sustu ansızın notalar.
Kalbindeki yollara sanki pranga vurdular.
Gözündeki siyahlığı bile benden çaldılar.
Koskoca cihanı güzelliğine inandırdılar.

Sensizlikten mi oluyor yoksa tüm bunlar?
Yoksa ruhuna mı aşık oldu Tanrı?
Sevdan yok diye başladı tüm bu fısıltılar.
Yoksa bana mı gönderildi bu sanrı?

Zaten delirdim, biraz daha delireceğim.
Gözlerin olmadıkça ruhumu kemireceğim.
Görüntün gelse dahi değişmeyecek hissiyat.
Ben gözlerindeki siyahlıkta öleceğim.

Neredeyim ben? Buluşma vaktimiz geldi mi?
Sağımla solum aynı, ölmek dirilmek demek artık.
Görüntü olmayınca sevgiler değerli mi?
Suçlayamam onu, sevilemez böyle bir yaratık.

Aklımda başladı kainat, aklımda da son bulacak.
Şair aklı durunca, her şey aynı kalacak.
Sevgili öldüğü vakit, şair de olmayacak.
İşte o vakit, Tanrı aşkı yaratacak.

Gözlere inanırım, derinlerde görürüm İlah’ı.
Aşkta başlarmış ruhların siyahı.
Kalbime vuruldu şu yüzünün viranı.
İşte Yaradan bunun için yarattı cihanı.

Sevgine veda ediyorum, görüntün gereksiz artık.
Sen beni hiç görmedin zaten, fark edilemez bu varlık.
Hayalinde yaşarım, hayalde yaşar bu âşık.
Sevginin geri dönüşü yok, sonrası daha karanlık.