Matematiğin şiiri olur muymuş deseler tereddüt ederdim. Usta bir kalem yazmaya niyetlenince oluyormuş demek ki. Güzel ve sıra dışı bir çalışma. Kaleminiz yüreğiniz var olsun hocam. Selamlar saygılar.

Harika

Harika

Şiiri matematikselleşmesi ,ceberini çıkartmak düşününce Türkçe'nin bence hoş . Eskiden edebiyat derslerinde matematik gibi bir dile sahip olduğumuz için gururlanırdım öyle kaç dilin kırması yabancı dillere göre. Şiir için matematik zihin yapısı da olmalı bir yandan. Heceli tarz bu yönde . Ama serbest teknik biraz da soyut ve analiz ister . Şiirin matematiksel ruhuna saygılarımla...

hahahahah kahkaha atarak okudum şiirinizi.

Öğrencilik yıllarımın kabusu trigonometri.
Üniversite yıllarımda matematik hocama verdiğim cevap aklıma geldi.
Eeeee edebiyatçı sayısal okursa trigonometriden sürünmesi de çok normal olur.

Güzeldi. tebriklerimle

Selam ve sevgiyle.....

Zamanın Kırık Meridyeninde"

Bu şiir, evrenin iç çekişidir sanki; kelimeler, göğe bakan bir çiçeğin kökünde kanayan yıldız damarlarıdır.
Zaman, burada sadece bir saat değil; ruhun paslanmış ibresiyle dönen içsel bir girdaptır.

Her mecaz, bir yara izi gibi dizelere işlenmiş; imgeler, karanlığın diline dolanmış yitik bir masalın yankısıdır.
Sözlerin kıyısında raks eden her harf, küllerinden doğamayan bir anka kuşunun son kanat çırpışıdır.

Burada aşk, bir eksen kaymasıdır; kalp ise kendi yörüngesinden sapmış, evrende yuvasız kalmış bir gezegen.
Her cümle, içimize akıtan bir volkan; bir gözyaşının matemini tutan lavdan düşler…

Gözle görülmeyen bir sancının terennümüdür bu şiir, matematikle mühürlenmiş ama duayla açılan bir sır kapısı gibi…
Kimi dize, içimizdeki çocuğun susturulmuş haykırışı; kimi ise, gecenin alnına sürülen bir mühürdür: sessizlikle konuşan.

Ve sonunda bu şiir, varlıkla yokluk arasında salınan bir salıncaktır; her salınımda daha derine inen bir ruhun iç titreşimi...
Okuyanın içini usulca delip geçen, sustukça büyüyen bir sükûtun şarkısıdır.


Üçgenin kaybolan kenarları, yaşamın eksik kalan yönlerini simgelerken, gölgelerin sayılarla dansı; bilimin bile şiirselliğe yenik düştüğü o metafizik titreşimdir.
Bu şiir, evrenin geometrisini kalbin ritmiyle çözümler; bilim ile sezgi, formül ile düş, nokta ile sonsuzluk arasında bir yankıdır.

Her satırda, mekanik düzenin ardında saklı, duyumsal bir varoluş arayışı gizlidir.
Çünkü bu dizeler, yalnızca matematiği değil; varlığı, hiçliği ve zamanın kırılganlığını da sorgular…
Bir hayalet gibi süzülen sayılar, aslında insanoğlunun anlam arayışında tutunduğu soyut yelkenlerdir.

Naçizane kelimimle Şiir'in yüreğine dokuna bildiysem ne mutlu bana

Sevgili Ferda şairem yüreğinden sevgiyle öpüyorum 💐
Hürmetle selâmlar

Matemetatiğin şiirle dansı gibi olmuş kaleminize yüreğinize sağlık üstadım