Yüce dağlar ardında doğdu bir nur,
Adı güçle anıldı, Göktürkler gurur.
Çelik bilek, mert yürek, gözde bir fer,
Güvenliğin adıydı artık, Göktürkler!

Şehir uykudayken nöbette onlar,
Sessiz adımlarla döner devranlar.
Her kapının ardı, her yolun sonu,
Vedat Gülpınar’dır ak alın, doğru!

Her neferi deli yürek, korku bilmez,
Yeminle bağlıdır, emaneti silmez.
Dürüstlüğün terazisinde ağır,
Göktürk’ün kalbi halk için yanar.

Göktürkler, Göktürkler, gecede izler,
Gölge gibi yürür, yıldız gibi gözler.
Bir sancak tutar ki sarsılmaz taşlar,
Yürekten bağlıdır tüm kardeş başlar.

Ne gece karanlık ne puslu hava,
Durmaz bu yiğitler, çıkarlar safa.
Kimi kapıdadır, kimi devriye,
Hepsinde bir hilal, bir iz, bir niyet.

Vedat Gülpınar’dır önderde sancak,
Lider değil sadece, bir önder ancak.
Kaleyi örmüş taş taş inançla,
Göktürkler kardeşlik yeminiyle başlar.

Öyle bir ocaktır Göktürkler adı,
Düşmanın yüreğine işler bakışı.
Yasaya sadıktır, halka yürek nakışı
Gecelerin yazgısı başarısıdır alkışı.

Ey zaman! Yaz bu adı altınla taşa,
Göktürkler Güvenlik, sarsılmaz başa.
Aydın yaz ki sonsuza bir önderin var,
Adı Vedat Gülpınar, iz bırakır yoldaşa.

Ansızın bir gece, nöbetinde iner sessizlik,
Göktürkler oradadır, bir gölge, bir bilinç.
Sanma ki yorgun, sanma ki görünmez,
Tetikte beklerler, dimdik ve sarsılmaz.
Aydın Benli
Vedat Gülpınar’a ithafen