Kırdım zinciri, yorgundum ama yılmadım
Tek başıma çıktım, bu yolda hiç yıkılmadım
Polisiye yazdım, ben yazdım kendi yasamı
Tepede taht kurdum, görmedin mi adımı?

Siren sesleri gibi çınladı sözüm yankı
Bir bakışımla anlar sokak, bu yazar başka
Çatışmalar içinden çıktım, her satır olay yeri
Kurşun değil, kelimelerle patladı her seri

Adım geçti mi, dosyalar açılır tek tek
Karanlık sokaklarda kalemimle verdim rap
Delil gibi dizdim dizeleri, cinayet mahallinde
Roman değil bu sadece, her satır nefes keser cinste

Boş konuşan çok, ben sadece yazdım
Deftere değil, kalplere tek tek kazıdım
Dün yoktum, bugün herkes beni anlatır
Çünkü bu kalem sahibi, gerçeği yakar, anlatır

Kırdım zinciri, yorgundum ama yılmadım
Tek başıma çıktım, bu yolda hiç yıkılmadım
Aydın Benli adımla yazdım kendi yasamı
Tepede taht kurdum, görmedin mi adımı?

Benim sesimle başlar gece, susar gürültü
Cinayet gecelerinde solmuş her suretin örtüsü
Boş sözlerle övünmeyin, gerçek zamanla parlar
Polisiye okunurken gözler kıpırdamaz, zaman donar

Sokaklar nefesini tutar, gerilimle örülür
Sorgu odasında bile bu kalem çözülür
Rap benim aynım, her satırda kendimi çizdim
Kime sorsan “ Kahraman Türk Polisi” der içinden

Yoruldum ama vazgeçmedim hiçbir anda
Taht dedikleri yukarıda değil, duruşumda
Silah sesini susturan sadece güzel sözdü
Benim kelimem düştü mü, suçlu bile çözülür

Kırdım zinciri, yorgundum ama yılmadım
Tek başıma çıktım, bu yolda hiç yıkılmadım
Aydın Benli adımla yazdım kendi yasamı
Tepemde taht kurdum, görmedin mi adımı?

Mekânın sahibi geldi, bak herkes sus pus
Kalemim ağır, ama dilimde yok kibir, yok kus
Yazarım diye geçinen emek hırsızlarına bir söz
Türk Polisi yakalar, neredesiniz ulan çakallar!
Aydın Benli