Masal diyarından esen rüzgar
Saçlarımı savurur
Güne kattığım ilk nefeste, yokluğun var
Zamanla küllenir demişti herkes
Sensizliğin acısı için
Yalanmış gecenin koyu yalnızlığı gibi
Yokluğunun keskin sızısını yaşıyorum
Okuduğum çok ağır bir roman
Masamda sıcak bir kahve
Yüreğim fincan kadar küçülmüş
Gözlerimde alev
Hançer gibi yokluğun keskin
Bakışların öyle ki, ölüm hazzı verir
Parmaklarım dokundukca kaleme
Sonbahar dalları gibi titrer
Oysa ki, o ne güzellikti
Gözler dolunayın ikiz kardeşi
Yanaklar bal köpüğü
Yıldızlar dağılmış ben dağılmışım
Masa bir tarafta, fincan bir tarafta
Dudaklarının fincana dokunuşu
İçime akıyor buselerin yakışı
Sıcaklığın, sıcaklığıma karışıyor
Tutuştu pervane olan gizlerim
Sen istedin canım bu gönül tutuştu
Gönlümdeki azgın şevheti
Rüzgarlara attım
Gözlerim ki bir parçadır
Kaçışların en büyük silahındır
Haydi bir daha vur bakışlarınla
Belki yürek yaram düzelir