Çok eski bir zamanda, değil elbet yakında,
Dünya güzeli bir kız yaşamıştı diyarda.
Yalnız yaşardı hülya düşlerinin içinde…
Kırgındı yüreciği aşk denen şu duyguya…
Günler gelip geçerken …
Taktı bir genç bu kıza,
Çeşme başında gördü, pekte narin bir güldü,
Dedi benim olmalı, bu güzeller güzeli,
İnsan değildi sanki,masaldaki bir peri,
Düşündü genç bir süre,nasıl yaklaşmalıydı,
Ufak tefek kavgalar,birden aşka dönüştü…
Günlerce savaştı bu aşka karşı hülya…
Sonunda bitap düştü açtı kapılarını…
Elveda sana dedi ruhumdaki yalnızlık…
Önce her şey güzeldi,
Fırtınanın sonunda güneş doğar biterdi.
Aşk bir büyüydü elbet tez zamanda geçerdi…
Sadece sevdi hülya,verdi tüm benliğini,
Hayat artık anlamlı sevdiğim seninle,
Diye türkü söylerken kalbi sevinç içinde,
Yavaş yavaş açıldı gözü acı içinde,
Artık bitmişti rüya uyanmıştı geceye…
Gencin gözü görmedi artık peri kızını,
Sevdiği artık onda yoldan geçen biriydi,
Amacına ulaşmış çıkmıştı en zirveye,
Artık gitmeliydi, sıkmıştı ruhu sevgi,
Nasıl olsa onundu fethetmişti gönlünü,
Öyle geçiriyordu içinden gizli gizli
Sevmezdi başkasını bu güzeller güzeli…
Daldan dala gezeyim yeni gizler çözeyim.
Hülya farkına vardı,oynanan bu oyunun,
Yıkıldı dünyası afalladı bir an,
Akıllı kızdı hülya, nasıl kanmıştı ona
Aşk denen bu illete nasıl meyil vermişti
Saat saatlere gün güne eklendi…
Tek günahı sevmekti sınırsız güvenmekti…
Güçlü kızdı hülya,hemen pes etmezdi.
Sevgi dolu yüreği sevmeyeni sevmezdi…
Tek bir hata yapana ikinci şans vermezdi…
Aldı kalem kağıdı hemen bir name yazdı.
Sam yeli gibi geçti gözlerinin önünden,
Yaşanan onca anı, şu hayat şeridinden
Son bir damla gözyaşı süzüldü yanağından…
Dedi elveda aşkım…
Bu düşen son gözyaşım…
Seni ben koymuştum ruhumun zirvesine
Öyle sevdim ki seni benliğini unuttun
Oysa sen okyanusta küçücük bir balıktın…
Bu masal burada bitti…
Kaf dağındaki genç tepe takla düştü…
Hülya inanmaz aşka,der benim sevgim başka…
UNUTMAKİ SEVDİĞİM VAZGEÇİLMEZ DEĞİLSİN…