"Ben seni, çiçekli bir mendilin içine sarılı umut gibi gül dalının en kuytusuna sakladım" cümlesiyle başlayıp, şairin iç dünyasında bir ömrü bekleyen sevdanın derinliğine dalıyoruz.

Peri Feride Özbilge, bu şiirinde yalnızca bir gülün, bir sabahın ve bir dileğin ötesine geçiyor.

Şiir, sevdanın, dileklerin ve özlemlerin iç içe geçtiği bir yolculuğa davet ediyor bizi. Her kelime, bir dua gibi toprağa düşüyor; her satır, özlemin anlamını yansıtan bir melodik akışa dönüşüyor.

Şairin "gül gölgesinde beklemek" ifadesi, bir sabah serinliğinde sabırlı bir bekleyişi simgeliyor. Gül, zamanın içinde bir yaşamı, bir dileği, bir bekleyişi ve en nihayetinde bir gerçeği çağrıştırıyor. Hıdrellez sabahının, gökyüzüyle birleşen dileklerinin gücünden ilham alarak yazılmış bu şiir, sevdanın zamanla daha da büyüdüğünü ve her gün biraz daha derinleştiğini anlatıyor.

Friedrich Nietzsche'nin dediği gibi: "Bir şeyi çok seviyorsan, onu bir ömür boyu beklemelisin." Şair de sevdanın uzun bir bekleyişi ve sürekliliği ile bir yaşam inşa ediyor. "Bir dileğim vardı o sabah; bir gül ağacının altına seni düşürsün hayat" cümlesi, hayatın ve sevdanın ne kadar iç içe geçtiğini ve her anın ne kadar değerli olduğunu vurgulayan bir dizi kelimenin birleşimidir. Şairin Hızır’a olan inancı, yokuşların bile sevdanın ışığıyla aydınlanacağını ifade ediyor. Sevdanın her parçası, bir dilek gibi içimizde filizleniyor ve toprağa düşerken duanın izlerini taşıyor.

Albert Einstein'ın "Hayat, bisiklet sürmek gibidir. Dengeyi sağlamak için hareket etmeye devam etmelisin." sözünü hatırlatmak gerekirse, şairin sürekli hareket halindeki ruhu, sevdayla her adımda ilerliyor. Her dilek, her sabah, her gül dalı ile bir arayışın, bir anlamın peşinden sürükleniyor.

Şiirin içindeki "gül" teması, her zaman umut, sevda ve dilek ile özdeşleşir. Şair, bu gülün varlığında sadece bir aşkı değil, bir yaşamı, bir arzu ve her türlü kırıklığı onaran bir güç arar. "İçimizde ne kırıldıysa, onun yerine bir gül filizlensin" cümlesiyle, insanın içindeki kırılganlık ve sevdanın iyileştirici gücü birleştirilmiştir.

Mevlana'nın çok bilinen sözlerinden biri şöyle der: "Sevgi, her şeyin başlangıcıdır; sevgi olmadan her şeyin anlamı yoktur." Şairin her kelimesi, bu sevgiye bir adım daha yaklaştırıyor bizi, bir dilek gibi içimizde filizleniyor.

Şairin dilekleri ve duaları, hem zamansız hem de evrenseldir. "Ben seni, yokluğunun bile gül açtığı bir baharda sevdim" diyerek, sevdanın her haliyle var olduğunu ve zamanla şekil aldığını anlatıyor.

Kapanış Duası:

"Ey Rabbim, her sabahımızı gül açan bir bahara çevir, her dileğimizi kabul eyle. Kalbimizdeki sevdayı, sabrımızı ve beklentilerimizi senin huzurunda arındır. Yükümüzü hafiflet, içimizdeki kırıkları sevdanla doldur. Her adımımızı huzur içinde atmamıza izin ver, bizi, Hızır’ın yoldaşı olduğu yolda ilerlet. Amin.

Yazın dünyasında yol arkadaşın,
Delibal Celil ÇINKIR

Bir dileğim daha vardı içimden geçerken:
İçimizde ne kırıldıysa, onun yerine bir gül filizlensin
ve o gül, adını söylemeden sevdiklerimize benzesin.

Ne güzel anlatım, ruha dokundu
Tebrik ederim..
Sevgiler