11
Yorum
39
Beğeni
0,0
Puan
503
Okunma
.........
Ben bir kadınım.
Adımı herkes bilir ama kimse anlamaz.
Çünkü ben, çoğu zaman “iyi” olmaya mecbur bırakıldım.
Sustum.
Kırıldım, bir araya getiren hep ben oldum.
Herkes birer birer gitti,
kalan hep ben oldum.
Sevdim.
Öyle derin, öyle saf, öyle kendimden geçercesine.
Dudaklarımda onun adıyla dua ettim.
Sabah kahvaltısında nasıl yumurta sevdiğini ezberledim.
Çorabını yanlış çekmesin diye
kapının önüne sevgiyle eğildim.
Bir gün anladım:
Ben sevdikçe, o alıştı.
Ben sustukça, o yükseldi.
Ben affettikçe, o yine unuttu.
Oysa ben unutmadım.
Bir doğum günümü bile hatırlamayışını,
yüzüme bakmadan geçip gidişini,
başkalarının yanında beni yok sayışını…
hepsini bir bir kazıdım içime.
Dilsiz kaldım da, akılsız olmadım.
Ben sustum,
çünkü sevgim çoktu.
Ama unutmadım,
çünkü kendime saygım da vardı.
Bir gün dedim ki kendi kendime:
"Sen bir çiçeksinde , saksın kırık."
Çiçek açsan ne olur?
Toprak susuzsa, güneş soğuksa,
sen ne kadar direnebilirsin?
İşte o zaman anladım:
Aşk tek taraflıysa,
bir yan hep eksik kalır.
Ve ben,
eksik kalmayı değil, tam olmaya karar verdim.
Ben bir kadınım.
Menfaat için değil, merhamet için sevdim.
Aşk; sadece “beni sev” demek değilmiş,
“ben de seni görüyorum” demekmiş.
Bunu bilmeyenlerin kalbinde değilim artık.
Şimdi gülümsüyorum.
Yüzümde çizgiler belki daha derin,
Kalbim daha sağlam.
Çünkü ben sustum,
Aptal olmadım.
Çünkü ben bekledim,
Artık kendi yolumu seçtim.
Ve sen, beni hiç özlemedin ya…
Ben sana hayatımı verdim.
Artık vermiyorum.
Artık bana kalan zaman,
benim.
Benim kalbim.
Benim huzurum.
Benim yolum.
Peri feride ÖZBİLGE
07.05.2025
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
