Eksikti göğe yükselen, dualarım
Taşımak zor oldu bu yükün ağırlığını
Kaldım kendimle, karanlık dehlizlerde
Geçmişimle geleceğim hesaplaşmakta.

Saf bir altın olacaktım ki
Günahlarımdan ağır olacaktım.
Onu da bulacaktım saf maden gibi
Kevser’in yanı başında...
Allah’tan umut kesilir mi?
O kadar çok düşündüm
Berrak olmayi
Bir pamuk gibi hafif ve saydam olmayı...
Ama kirliydim,
yüzümde toz, izleri..
Bir ömre sığmadı tövbenin yolu,
Ben adımı bile unuttum...

Cennetin eşiği gözümde büyürken,
Ayaklarım çamur, ellerim boş.
Girer mi bir günahkâr oradan içeri?
Ya rahmet kapısında durursam umutsuz?

"Gel!" demesen, kapına varsam da,
Göz kırpsan başkasına...
Ne yapar bu fakir, bu hakir kul?
Yine devran döner mi, yanar mı gönlüm?

Her şey onsuz olacaksa,
Bu dünya ve ötesi neye yarar?
Ya bu isyanım da günaha yazılırsa?
Gitsem bile, kapılar kapansa yüzüme,
Hasret çekermiyim dünyada da, ahirette de?

Umudumla geldim...
Ya umudum da günah sayılırsa?
Bu garip işlerin sonu nereye varır?
Allah bilir.

mesakin-05/05/2025