Bir ses sustu, bir yürek durdu derinden,
Barışın elçisi ayrıldı yurdundan.
Diyalog kurardı, severdi her candan,
Kardeşlik türküsü dökülürdü her yandan.

Türk ile Kürt’ü getirdi bir araya,
Anlayış tohumları serpti her sıraya.
Kin ve nefret yerine sevgi sundu dünyaya,
Barışın nuruyla aydınlattı her mekana.

Mizahı silah yaptı, güldürdü yüzleri,
Düşündürdü derinden, sildi tüm kederleri.
Her sözü bir köprü, bakışı umut ederdi,
Barışın mümkün olduğunu kalpler bilirdi.

Şimdi yoksun aramızda, Sırrı Süreyya, yâr,
Yerin dolmaz, bıraktığın boşluk ne kadar yâr.
Ama sesin yankılanır gönlümüzde kalır,
Barışın türküsü söylenir, dilden akar.

Gözyaşımız sel oldu, aktı toprağa doğru,
Umut yeşerecek elbet, senin ocağı doğru.
Kardeşlik filizlenir bu vatanın her yanı,
Anın yaşar ebediyen, kalplerin en yanı.

Yüreğimizde bir boşluk, bir hüzün içinde,
Ama senin çizdiğin yolda umut önünde.
Diyalogla açılan kapılar, sevgi dilinde,
Mirasıdır bu güzel yolun, her bir ferdinde.

Barış güvercini uçtu, gitti semaya yüksek,
Kanat çırpışı yankılanır, her yöne tek tek.
Adın yazılı kalacak tarihe ışık,
Barışın elçisi, sonsuzluğa erişik.