Bu mektup, sadece kâğıda dökülmüş mürekkep değil; kalbi paramparça olmuş bir ruhun, bu sahte dünyaya attığı son, uzun ve acı çığlıktır. Gözleriniz bu satırlara değdiğinde, benim taşıyamadığım o büyük yalnızlığın ve ihanetin soğukluğunu siz de hissedeceksiniz.
Ben, bu dünyada sadece herkes gibi mutlu olmak istedim. Ne lüks ne de ihtişam istedim. Yalnızca sığınılacak bir liman, beni dinleyen, beni anlayan sıcak bir yuva istedim oysa ki. Acımasız hayat, bana neşe yerine dert üstüne dert, huzur yerine çile üstüne çile sundu; sanki mutlu olmamam için yemin etmişti. Bu koca dünyada, sevdiklerimin birer birer benden alınışını, gölgemin bile beni terk edişini izledim; her geçen gün, sabaha ulaşmayan gecelerde daha da yalnız kaldım.
Oysa tüm umudum, sığındığım o iki büyük limandı: Aşk ve dostluk. Aşk dediğiniz şey, en derin yaraları açan, en büyük yalanı fısıldayan o zalim oyundan başka bir şey değilmiş. Bana el uzatan her kalp, sonunda beni daha da büyük bir yalnızlığa itti; o tutku dolu sözlerin, o sıcak sarılışların ardında yatan tek gerçek, yalnızca paramın ve çıkarımın geçici ışıltısıydı. O büyük sevda yalanı bittiğinde, geriye sadece sahte sevgilerden kalan bir boşluk ve tarifsiz bir hayal kırıklığı kaldı.
Fakat en büyük yıkımı, dostlarım diye sırtımı yasladığım dağlar yaşattı. Meğer o samimi görünen gülüşler, o omuz omuza verilen sözler, sadece cüzdanımın kalınlığı içinmiş. düşmemle, o etrafımdaki kalabalık bir sis gibi dağıldı. Gözyaşımı silecek kimse kalmadı yanımda;
Oysa ben, onların en zor anlarında bir telefonla koşan, tüm sorunlarını omuzlayan, canını siper eden bir deliydim. Bu sahte dostlukların enkazı altında ezilmek, nefes almayı bile acı verici kıldı.
Ama kalbime saplanan son ve en keskin hançer, Canımdan, kanımdan saydığım o insanlarda geldi. oysaki Ben onların yanında kalkan gibi durur, gelen tüm acıları göğüslerdim; benim bu hayattaki en son sığınağım olmalıydı.
Yanılmışım. Ben düşerken, bırakın onların kalkan olmalarını, sırt çevirip, kapılarını yüzüme kapattılar ve sanki hiç tanımadıkları bir yabancı gibi davrandılar. En yakınımın yabancılaşması, en büyük sadakatin ihanetle karşılık bulması, bu hayatta kalan son inancımı da yerle bir etti. Bıçağı sana yakın olanlar saplarmış; bunu en ağır bedelle öğrendim.
Artık dayanacak gücüm, kalmadı. Bu yalancı hayattan, bu sahte yüzlerden, bu bitmek bilmeyen ihanet döngüsünden kurtulmak istiyorum. bu vedam, benim için bir sona eriş değil, sonsuz bir sükûnete kavuşmadır.
Gidiyorum, arkamda bıraktığım bu büyük acı ve gözyaşlarım, umarım sahte sevgilerin ve çıkarcı dostlukların bedelini size ağır bir dersle hatırlatır. Bu yorgun ruh, artık ait olmadığı bu dünyadan ayrılıyor. Hoşça kalın.