Her gün batımı daralırdı içi
Üzerine abanırdı koca kaya
Yırtmak isterdi göğsünü
Göstermek isterdi aya
Ay onu ne tanırdı
Utanırdı

Ağzını açmış birer yarasa vadiler
Nasıl korku düşerdi yüreğine
Gelince kırkikindiler
Gözünde çakardı onca şimşek
Yıldırımlar yüreğine düşerdi
O yapayalnız erirdi
Kim bilirdi

Selvi boyuna bakardı aynada
Uzun uzun tarardı saçlarını
Bir iç geçirirdi derinden
Mum erir kederinden
Ne gelir elden

Takılmış bir delinin ardına
Güvenmiş kanatlarına
Vermiş inadına
Sevda adına

Şimdi bir başına
Bakar elin yabanına
Karardıkça kararır içi
Düşleri kavun içi
Gelmez elin piçi!

Kapanır saatlerce siyah-beyaz cama
Çağla çağında ne bilsin
Düşmüş soysuz adama

Anne duy sesimi
Al beni buralardan
Bıktım bu adamdan
Usandım yardan

Gelmişti körpe bir fidan
Yıllar geçti aradan

Bir taş düştü koca kayadan

Olmadı duyan

Anne şimdi yan


Hayrettin YAZICI