tüm acılarımı toplayıp döküyorum dizelere
yalnızlığımın toplamı bir şiir devriliyor üstüme

düşüyorum şairi kimsesiz bırakan bir sokak ortasına
kendime sarılıp ilerliyorum
arkamdan,acısını terkisine atmış bir yalnızlık kovalıyor

kuşlar kulaklarını tıkamış duvarların
bağırıyorum,duymuyor yorgun işçileri uyutan evler

-çığlığım,hüzün saksıları düşürüyor kaldırımlara-

miting meydanlarında okunmadan yırtılan,
ezilmiş bir bildiri olup
dağılıyorum gecenin hoyrat koynuna

Ey bana büyük bir acıyı miras bırakan kitaplar!

Artık yaşamak,
Ruhumun delilik makamına terk edilmesi
ölmekse,
Bir patronun mezarıma kahkaha çiçekleri bırakmasıdır

Ey meydanlarından tırnaklarımla ölü sloganlar topladığım hayat!

Sana çıldırmış şairlerin
Çıldırmış mısralarında
Delilik makamından sesleniyorum
ister sesimi duy
istersen de kendini Tanrı’ya emanet et!

Nilay Akçay

(MAYIS 2009 ORTANCA DERGİSİ)