seni beklerken uzak bir anın görüntüsüne yazılan
bir şiir takıyorum yalnızlığımın yakasına

bir kitabın en ücra köşesine atılmış,
ancak sırra ermişlerin çekip çıkaracağı
bir mısrayla işliyorum kenarlarını

saçlarıma dolaşıyor
omzuma konan kelebeklerin ayakları

-kanatlarının rengini solduruyor sarı hüzünlerim-

Tenime çarpa çarpa intihar ediyorlar

Avuçlarımda biriken ölülerle
Hücrede boylu boyunca uzanan arkadaşımın yüzünü örtüyorum
Gökyüzünde asılı kalan bir slogandan yağmaya başlıyor küfürler

Eşyaları yutan karanlıkta
kapı dışından sızan seslere teslim oluyorum

kelebeklerden arta kalan bu baldırı çıplak şiir
sökülmeye başlıyor ilk hecesinden

onlar kalemleriyle ağızlarını kapatmış susarken
mısralar devriliyor üstlerine

Bense başkaldıran dizelerin omuzlarında
bir gerillanın namlusuna ilişip
dağlara iltica ediyorum

kelebekler silahımda!

Nilay Akçay
( YASAK MEYVE,SAYI 43,MART-NİSAN 2010)