Tükeniş
Hiç aklıma gelmezdi seni kaybetmek
Nereden çıktı şimdi bu düşüncen
Oysa ne hayallerimiz vardı yasanacak
Nasıl oldu da vazgeçtin hayallerimizden
Madem böyle bir karar almışsın
Mezarıma ilk kazmayı sen vur da öyle gömsünler
Senden Sonra bu beden yaşar mı sanıyorsun
Alın yazımda senin ismin yoksa varsın kimse yazmasın
Ben ardında bırakıp gidince yaşayacağımı mi sanıyorsun
Senin olmadığın bir hayatta yaşamak kolay mi sanıyorsun
Eski resimlerimizi yakmak istiyorum
Ne olur bir daha düşün canım sevdiğim
Herşeyin bir çaresi var sende biliyorsun
Bu kadar kolay vazgeçme hayallerimzden
En çokta bizli bir gelecekten, yarınlardan
Tamam belki hatalıyım ama ne olur kıyma bize
Ne yazarsam yazayım eksik kalacak her kelime
Adın konulamayan bir vazgeçiş içindesin
Ruhumu kemiren bir hüzün bıraktın yüreğime
Anlayamadığım benden mi kaçıyorsun yoksa kendinden mi?
Açıkça dile getiremesem de takatim kalmadı
Senden uzakta sessizlik ve yanlızlık içinde kala kaldım.
Şimdi anlıyorum kendinden vazgeçmenin ne olduğunu.
Sanırım yavaş yavaş ölümün kıyısına doğru ilerliyorum.
İçimde kopan fırtına Yüreğimin limanını yıkıp geçecek.
Yeni doğan günde geriye enkazımdan arda kalan kalacak.
Belki birgün geri dönmek isteyeceksin , eskisi gibi
Ama ne yazık ki ne ben kaldı bende nede eski halim
Sensiz geçen hergün bir yanım eksildi sessiz sedasız. E.Balta