bir dost sahilinde hüviyetimi saldım sulara
o kıpır kıpır çıldıran yakamoz saltıklarına
aş aşına baş başına vurduk yüreğimizi salkım saçak
savurduk neşemizi okyanustan nazlar çalarak
sarp atlar gibi hür ve yeniyetme delikanlılar gibi dinç
bir dost sahafındaydı tanıdım sevgi taçlısını
kondu kalbime huzur bulmayan naralar içerek
sancısını giydim o yılki kaderlerin en mühiminde
sinema atlasında gezindim bir başıma
kara kartallar gibi dikildim karşısına
keşke seni yüreğime sardım diyeydim
dilsiz miyim, susuyorum ha bire
sevdicekler gibi papatyalar alsam yanıma
koşsam kapısına bıraksam
olmuyor
ben aşktan anlamaz bir sır delisi
oysa o latif Fransız şiiri gibi dingin
Fransızcası ela kendisi düzenden yana
o dilber şafağı tanıdığımdan beri uykularım uyanık
Tarkovski’yi tanıdığımda ruhumdan huzuru dışladılar
onu tanıdım, aşkı benden duraksız aldılar
ruhum ona kanayıp azat sayacak kendini
çıldırmayayım kalbim yitecek dostlar
ben ki şafakların en heyecanına çılgın
seccade seriyor
muhteşem seneler akıp gidiyor
açılamıyorum, kayıp gidiyor beklememden.