1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
165
Okunma
Vuslatı hasret kucaklarken attım bir kement
Buyur ettim soframa neşeyle onlar bana emanet
Gün gelir devran döner dert biter dedim keyifle
Dedim ey gönül sakin ol buda gelir geçer sabret
Boşa gitmez onca akıttığım dertli akan gözyaşım
Bir gün vuslat olur yoldaşım kalkar bu eğik başım
Elimde olmaz hiçbir zaman atacak bir taşım
Dedim ey gönül sakin ol buda gelir geçer sabret
Elbet bu derdi veren Mevla’dır sarar bu yaramı
O ayrı kaldığım yar ile düzeltir bozuk olan aramı
Darda kalsam da buyur etmem sofraya haramı
Dedim ey gönül sakin ol buda gelir geçer sabret
Kul Mehmet’im beklemek deme ki işe yarar mı
O nazlı yârim koşarak gelir sarar mı bu yaramı
Mevla mahzun bırakmaz kulunu verir bayramı mı
Dedim ey gönül sakin ol buda gelir geçer sabret
Mehmet Aluç-Kul Mehmet
5.0
100% (2)
Cevap Yaz