Bir şiir yazıyorum böylesine
Kapalı kapıları açmak için
İçimde tutuşan yangın
Fersah fersah ötede sarıyor beni
Belki de kaçmamalıyım bu yangından
Sarmalı beni böylesine
Kanaması durmalı yüreğimin
Yanmalı alev alev

Ne söylesem boş
Bir şey yok beni sana doğru çeken
Yüreğim harap
Yüreğimde gördüğüm serap
Sanki bir rüyanın girdabındayım
Ama uyanamıyorum
Denize atılmışım
Her dalgası beni içine çekiyor
Çırpınmaktan vazgeçemiyorum haliyle
Yüreğimin derinliğinde kaybolmuşum
Sözlerin birer hüzün damlası gibi
Yüreğime düşüyor birer birer
Ama her damlada bir fırtına kopuyor
Ve ben kendimi kaybediyorum
Yüreğindeki o sessiz çağrı
Beni senden daha uzağa sürüklüyor belki de
Ama yine de ellerim
Yokluğunda bir iz arıyor
Aşk böyle bir şey değil mi?
Hem kurtaran hem batıran
Hem soluksuz bırakan
Hem de soluk almayı unutturan

Aşk belki de bu boğuluşun bir adıdır
nefessiz kalırken bile
sana yaklaştığını sanmanın bir yanılsaması
Ama her yanılsamada
içimde seni arıyorum yeniden
Yüreğin bir fırtına
ben o fırtınanın ortasında
savrulup duruyorum
Sular yükseldikçe
yüreğime daha derin işleniyor
senin sessizliğinle
Çırpındıkça ellerim boşluğa değiyor
ve her boşlukta
yitip giden bir düş daha görüyorum
Kendi karanlığımla boğuşurken
içimdeki ışık hep senin suretini taşır

Terk edilmiş gibiyim
sevgi nedir bilmeyen
dalgalardan medet umarak sürüklendiğim bir girdap
Ve her çırpınışım
kendimi senden daha uzağa taşıyor
ama yine de vazgeçemiyorum
Yüreğim senin sevgine aç
ama izlerin denizin içinde kaybolmuş
Her dalgada bir parça bırakıyorum kendimden
her nefesimde biraz daha eksiliyorum
Ama eksildikçe
seninle dolmayı umut ediyorum
Bir kıvılcım olurdu belki aşk
Ama benim kıvılcımım
kendi alevlerimde bile kayboldum
Bir katre olurdu belki sevda
cehennemimi söndüren
Ama benim katrem
kendi yangınımı dindiremedi
Çırpındıkça
ellerim yalnızlığa dokunuyor
Sana ulaşmak için attığım her adım
bir uçurumun kenarına çekiyor beni
Ve ben o uçurumun derinliğinde
senin yankını duyuyorum içine düştükçe
Yüreğim artık suskun
Ama sessizliği seninle dolu
Bitmiş bir masalın içinde kayboluyorum
Her masalın sonu hep sana çıkıyor
Ama sen o masalda hiç olmamışsın gibi
her cümlesi eksik
her kelimesi sessizlikle/sensizlikle dolu olan


Her nefesimde bir sancı taşıyorum
yüreğimde yer eden boşluğun keskinliğiyle
Duygularım bir düğüm haline gelmiş
çözmek istedikçe daha fazla sıkışıyor
ve her çırpınışım beni derin bir yalnızlığa sürüklüyor
Gecenin karanlığında yankılanan sessizlik
sanki içimdeki çığlıkları dinliyor
Ama hiçbir cevap yok
Bir yankı geliyor yalnızca
kendi çaresizliğimin yankısı
Aşk bir umut olmalıydı
ama şimdi bir labirente dönüşmüş
her yolum çıkmazda sonlanıyor
Yüreğimle savaşan bir fırtınanın içindeyim
Her duygu bir diğerini sürüklerken
ben her dalgada biraz daha kayboluyorum
Ama yine de umut etmekten vazgeçemiyorum
Kendi sancımın ortasında bile
bir ışık arıyorum senin suretinde
Senin yüreğinde olmak
ama kendi yüreğimde kalmak
ne büyük bir çelişki
Her soluğum bir adım daha uzağa sürüklüyor beni
ama yine de senin izlerini bulmak için
yüreğimde kalan son kıvılcımla arıyorum
Çaresizlik bir suskunlukta büyüyen bir çığlıkmış meğer
Ve ben bu çığlıkla yaşarken
duygularımın sancısını her an daha derinden hissediyorum
Ama yine de vazgeçemiyorum
Çünkü aşk kendi içine dönen bir girdap
ve ben bu girdabın derinliklerinde
yüreğimle var olmayı seçiyorum

Denize atılmışım dalgalar büyüyor
Yüreğimde taşıdığım sancılar keskinleşiyor
Her çırpınış, beni senden uzağa sürüklüyor
Ama yine de soluk almadan devam ediyorum
Senin izlerin kaybolmuş dalgaların içinde
Mor salkımlı düşler artık sessizlikle dolu
Her nefeste bir boşluk yankılanıyor içimde
Aşkın sessiz fırtınasında kayboluyorum
Sular yükseliyor ve ben daha da derine iniyorum
Göğsümde büyüyen sancılar senin yokluğunla yoğruluyor
Ama yine de yüreğim seni aramaktan vazgeçmiyor
Çünkü aşk çaresizlikte bile var olan bir umut oluyor
Çırpındıkça ellerim boşluğa dokunuyor
Her dalga daha fazla eksiltiyor beni senden
Ama içimdeki fırtına, hep senin için kopuyor
Ve ben bu fırtınanın içinde seninle var oluyorum

Her adımda bir boşluk yankılanıyor içimde
Yüreğim varlığının izlerini arıyor derinlerde
Ama sensizlik ıssız bir çöl gibi beni sarıyor
Ve her kum tanesi, yokluğunun acısıyla doluyor
Aşk bir sığınak olmalıydı huzur veren
Ama şimdi bir labirent çıkışı olmayan
Çaresizlik içimde bir fırtına gibi büyüyor
Ve ben kendi yankımda kayboluyorum durmadan
Seninle dolan rüyalar şimdi sessizliğe gömülü
Her düş birer gölge solmuş bir suret gibi
Ama yine de ellerim umutla uzanıyor boşluğa
Bir iz bir nefes belki bir yankı bulmak için
Aşk, kendi içinde dönen bir girdap sanki
Hem batıran hem içinde yaşatan
Ve ben o girdabın tam ortasında
Ben seni arıyorum hâlâ
@

Mehmet Aluç
Ankara Sincan