Uzaklardan bir gülüşün kaldı bende
seninle uyandığım sabahlardan sonra
Kalbim adını fısıldar her hecede
Gölgen düşer sensiz çıktığım yollara

Sesin soluklanır akşamüstü sokaklarda
Kokun sinmiş şehrime
Uzansam uzanamam tutsam tutamam
Öyle özledim ki
Seni anlatmaya kalksam kelimeler felç olur dudağımda
Bir fotoğraf gibi asılı kaldın gözlerimde
Ne zaman ne ellerim dokunabilir yüzüne
Her köşe başı sen her rüzgar adınla eser
Ve ben susarken bile seni söylüyorum gizlice


Haydi çık gel aydınlansın şehrim
Gülsün yıllardır tıraşsız yüzüm
Bir tek hayalinle ısınıyor soğuk ellerim Gecelere sen diye sarılıyorum
Bir adım gelsen çözülecek kaderim
Yüzümde açacak eski şafaklar
Doğsun artık istiyorum doğsun karanlıkları boğan şafaklar
Çözülsün çözülmez dedikleri kaderim
Haydi çık gel
Bahar olsun dört mevsim
Gözlerinle silinsin içimin sancısı
Ellerin değsin büyüsün yeniden içimdeki bahar
Gel ki bitsin bu suskunluk bu yarım yazgı
Ve adını ömrüme yazayım
Bir daha
Bir daha
Çakayım ismini ismimin yanına mıh gibi.
Haydı çık gel
Senin yüzünü gören hangi gül bahçesi gülmez ki