Adın geçince içim ürperiyordu
Rüzgarlar adını fısıldıyordu yapraklara
Vera
Gözlerin Çayeli nin sabaha karşı sessizliği gibiydi
Sadece senin bakışın yankılanırdı
Tüm şehir susardı içimde


Oysa şimdi
Zaman duruyor an an gittiğinden beri
Gülüşünde asılı kalmış saatler
Sadece tık tak
O zaman anlıyorum
Yaşamak senin adınmış
Ne kadar yakıcıymış seni özlemek


Hiç gitmedin benden diye yemin etsem başım ağrımaz
Her şiirde bir adım daha yaklaştım
Her şiirde yerleştin içime
Senin adınla başlıyorum sabaha
Senin adınla başladım bu şiire de
Vera
Ve seninle sustum sonunda şiirin
Çünkü birinden duymuştum
Bazı hisler yalnızca sessizlikte büyürmüş
Öyle büyüdün ki içimde
Bir rüya gibi geçtin ömrümden
Zaman ağır aksak
Seni getirir mi bilmem ama
Kahretsin beklemek yasak


Bir adım öte bin yıl ötede
Kalbimse tutuklu senin ülkende
Kavuşmak yalnızca dua yalnızca hayal
Ve sen en güzel ihtimal
Vera

Ömrümce tek sermayem senden kalan bu yürek
Buna inanman için söyle ölmem mi gerek