Hani yağmurda ıslanmayı severdim ya
Toprak kokusuyla karışırdı teninin kokusu
Ben onu severmişim

Kirpiklerımden dökülen damlaları
Gülerek silerdin
Tamam ağlama gitmiyorum diye
Ben senın dokunmanı severmişim

Güllerı alıp kenara geçer yolardın dikenlerini
Batmasın kımseye dıye cebine koyardın
Küserdim sana
Bırak olduğu gibi alayım dıye
Ben senin açıklamalarını severmişim

Saatlerce bakardın gözlerıme
Utanırdım eğerdım başımı
Kaldır öpülesi alnını bak bana derdin
Kızardım yine başladı diye
Ben senin şiir okumanı severmişim

Saçlarıma dokunurdun
İçim ürperirdi titrerdim yokluğunda
Hüzün çökerdi yüreğime
Parmağı gamzeme batırır mahrum etme derdin
Ben senin merhametini severmişim

Şimdi dokunuyorum buz gibi taşa
Cevap bile vermiyor
Saatlerce oturuyorum başında
Hiç güldürmüyor
Yağmuru göz yaşlarım oluyor toprağının
Kokun sankı o zaman
Burnuma geliyor.