Bir bahar sabahıydı, hayat duruldu ansızın,
Tevrat’tı adınız sizin, koptu fırtına, yangın.
Bir kaza aldı sizi, genç yaşta, zamansızca,
Yüreğime kor düştü, dinmez bir acı sızınca.

Namet’ti babamın adı, sevgi dolu bir eşti,
Sizin yokluğunuz ona, en büyük bir ateşti.
Dayanamadı sizsiz geçen o uzun yıla,
O da veda etti bu hüzün dolu dünyaya.

Şimdi bomboş bu ev, yankılanır sessizliğiniz,
Her köşede hatıranız, gözümde yaş belirgin.
O sıcak gülüşleriniz, o şefkatli bakışlarınız,
Rüyalarımda canlanır, diner mi hiç bu hışım?

Özlemim bir nehir misali coşkun,
Hasretiniz yangın, sinemde tutkun.
Şimdi hangi gökte olsanız da şunda,
Kalbim sizinle atar, bu canımda.

Omuz omuza verdik, nice zorlu günleri aştık,
Şimdi yalnızım sizsiz, bu koca dünyada şaşkın.
Ellerim arar ellerinizi, gözlerim sizi her yerde,
Bir teselli bulamam, bu derin keder içimde.

Hatıralar birer yıldız, karanlık gecelerimde parlar,
Anılarınızın sıcaklığı, soğuk yalnızlığımı sarar.
O güzel sohbetleriniz, o tatlı nasihatleriniz,
Kulağımda çınlar durur, dinmez hiç o sesiniz.

Belki bir gün kavuşuruz, bilinmez bir zamanda,
O güne dek saklarım sizi, kalbimde en derinde.
Gözyaşlarım bir dua, yükselir gökyüzüne,
Umarım huzur bulursunuz, o sonsuz âlemde.

Sizsizlik bir yara gibi, kanar durur dinmez,
Özleminiz bir fırtına, bir an olsun hiç geçmez.
Ama biliyorum ki sevginiz, hep benimle yaşar,
Kalbimde bir anıt gibi, sonsuza dek parlar.