Sessizlik bir vaveyla
Yüreğine doluşan duyguların içtimadaki sesi
Renginle telaffuz ettiğin aşkın sarmalında
Gözünü sakındığın kimse
Sev ve de öl onun uğruna.

Miadı dolan bir takvim belki de
Dünde kalan
En çok da esefle kendine yüklendiğin
Neyse ne işte
Varsın yalnızlık olsun seni mustarip kılan.

Lakin izafidir o yalnızlık
Sevdiğin kadar için kalabalık
Bir duygu iken neşreden
Bir de hüzün bahçende diktiğin her çiçekten
Nemalandığım kadar
Aşkın ve umudun rüzgârında çalkalandığın.

Yasına sahip çıkan Rabbin
Varlığında saklı yüreğin, içtenliğin
Kurşun ağırlığında olsa ne ki yükün?
Rabbine dönük şükür yüzün.

Mevsimlerde beyitler sunan
Bir ağıtsa yakılan dünde kalan.
Bir hengâme addedilen ömrün kulvarı
Kulluğuna binaen tek elini açtığın
Elbet güzel Rabbinin varlığında
Saklı her değer her duygu ve huzur
İman gücünde saklıdır fermanın
Yazılmış kaderin iken
Sevgiyle telaffuz ettiğin her anın
Elbet sonsuzlukla eş değer
Yazmaya doyamadığın destanın.

Teninde evrenin
Tininde saklıdır yüreğin
Tesiri geçmez ki ümidin ve sevginin
Tek tüfek aşkın rüzgârına eşlik eden
Hüsranın da katlarında
Saklı tuttuğun umudun fermanı
İşte hicvettiğin ömrü cennet kılan
İnancınla asılı kaldığın göğün pervazında
Ve bir solukta sevdiğin
Bir yudumda içtiğin nice şiirden öte iken
Yaşamanın ve umudun yeter ki dolmasın miadı.

Bir mikado çöpü belki de gün
Günü bölen hüzün ve muadili
Efkârın solup yaşamanın verdiği mutluluğu
Sen ki seyrüseferinde sevginin
Bir bir açarken yüreğindeki çiçeklerin her biri
Elbet eş değer bir selamda saklı o tebessüme
Aşacağın ne çok dağ
İçinle sadık olduğun evren denen o devasa ağ.

Akça pakça yüzün ve ruhun
Huzurlu ve de mutlusun
Kesmediğin kadar umudu
Yeter ki daha da büyüsün Rabbinin sunduğu
O bitimsiz coşku
Elbet aşkın da seması inanç
Katık ettiğin kadar güzel gördüğün her şeyde saklı itikat.