Kime ne yapmıştı ki
En başından beri
Yola adım atmaya çalışmakla
Kime ne yapmıştı
Çevirmeye kalktıkları kuytularda
Çelmeler takmaya çalışıldıkça
Önlerine çukurlar kazıldıkça
Çekiştirdiler,
Çarpıştırdılar
Ardından yerdiler
Utanmadan dizelerini çaldılar
Karşısında serildiler
Önüne setler mi
Flaşlar mı
Karanlıklar mı
Şaşırtmalar
Taşlar mı ördüler

Sınırsızdı değil mi
Yol….
Sonu olmayan
Bitmek bilmeyen bilmece
Bir düzülü dizmece


…


Açıklayamadığı
Ve tekrar ettiği
Bir soru vardı
Sürekli kendine
“Söylesene peki
Bu ruhum
Varlığını, seni nerden
Tanıyabiliyordu Sevgili..”

Peki neydi
Nasıl sirayet ediyordu
İçine onca çakılı
Yüreğine her baktıkça
Çöreklenen onca duyu ve acı…
Hangi boyutların aleminde
Evreler arası
Karşılaşılmıştı
Ya da yaşanmıştı da
Başka bir halle hatırlatıyordu
O silik gizlerini

“İnsan bilemediğini
Hangi gerçekle sebeple
Nasıl bu kadar özleyebiliyordu
Sevgili…”

Nasıl vuruluyordu
Hüzünlerine
Nasıl hissedebiliyordu
Can özünde
Nasıl sezebiliyordu
Ve nasıl direniyordu
Umutsuzluğunda bile umuda
Ve varlığına tebessümle
Şahitlik ediyordu
Bir anda

Eğer bir yerlerde
Başka bir evrenden
Sezilemediyse
Nasıl kanıtlanabilir de
Düşürürdü hakikatle
Sözlerine

Ve bir son noktada
Her şey bittiğinde
Sürülecek, gösterecek
Değişmeyecek bir
O uçsuz sonsuzlukta
Fark edilip de
Anlaşılacaktı
O gizemli duyuşları

Olmayacakların hayali
Bile güzelken