Sözlerin celladıyla dudak serden incinir
Üslûbun yağmuruyla gönül birden incinir

Gam yükünü çekince geceler yoldaş olur
Karanlığın koynunda tan seherden incinir

Kokun sinmemiş ise nazenin surlarına
Ellerin sarmaz ise bel kemerden incinir

Gözlerin gözlerime değmediği bir demde
Nur’u aydınlatmazsa gül kamerden incinir

Gönlünün dergâhına otağ kuramamışsam
Şem’in aydınlığında dil seferden incinir

Aşk meşrebinin nârı ateş olup yakarsa
Alınan her nefeste can ciğerden incinir

Sabâ rüzgârındaki kandilin ışığıyla
Tesbih nişanesinde şer zikirden incinir

Meşreb-i aşk bildiysem gönlünün aynasını
Can gözümün sûrunda seven şerden incinir

Sükûnet nakışımla sarıp sarmaladığım
Abdestli şu gönlümde yürek kirden incinir

Fırtına geçidinde güvendiğim dağlara
Başıma yağan karla alın terden incinir

Beyaz leylak kokulu sarp patikalarımda
Tebessümün yok ise yol tekerden incinir

Bir Elif miktarınca turabım olamazsan
Leyl-ü nehar vaktinde gökler yerden incinir


Elif USTA

“Terci-i Bent”