0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
180
Okunma
bir sokakta yürürken,
tanıdık bir parfümle başlıyor özlemin
dönüp bakıyorum
sen yoksun, ama kalbim ikna olmuyor
geceler uzun,
ama sensizlik daha uzun
yastığımda sana ait olmayan her rüya
biraz daha uykusuz bırakıyor beni
bir gün döner mi?” diye sormuyorum artık
ama “şimdi nerede gülümsüyorsun?” diye
kendi kendime bin kez soruyorum
ve cevapsızlığına bile alışamıyorum
sana anlatamadığım binlerce şey birikti içimde
birini duysan belki kalırdın
ama sustum
çünkü bazı özlemler, konuşulunca eksilir
ben seni öyle bir yerde bekliyorum ki
hiçbir takvim çizemiyor zamanını
çünkü bu özlem,
ne geçmişte kaldı
ne de geleceğe doğabiliyor...
