0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
290
Okunma
Bir sabah
sessizlikle konuşmayı öğrendim.
Bir bulutun kıvrımında
kendime yer aradım—
ne çok şey sığar
bir tek bakışa,
bir tek sabaha,
bir tek "bilmiyorum" sözüne...
Sonra bir martı geçti
bütün gövdesiyle
günün ortasına,
kanatlarında
şehre dair eski bir şarkı.
Bilirsin, bazı notalar
yalnız kalmaz
duyulunca…
Bir adam yürüdü önümden,
elleri cebinde,
omzunda dünün yorgunluğu.
Ve ben,
hiç tanımadığım insanların
gözlerinde
kendi hikâyemi ararken
unutmayı hatırladım.
Bir sabah…
belki de sadece geçip gitmeyi bilir.
Ama içimizde
bir şeyler kalır ondan—
bir sızı,
bir düş,
ya da sıradan bir ışık huzmesinde
saklanan
bir mucize...
5.0
100% (3)
