İşlerimiz ne de seyrinde öyle gel seyret
Hatta duyur tüm âleme verir mi servet
Bir çok rengi varken hayatın bu nasıl ton
İster miskinliğe, istersen melankoliye kon.

Öylece bir girdap kopmuş ki kurtulunmaz
Savrulmalar ne de çok bir türlü durulmaz
Ya işlerin gidişatından bir haberdarlık bu
Yahut ta hiçbir saat yeni güne kurulmaz.

Kendimizi dahi anlayamadık ki bilelim eli
Boşu boşuna döküldü oncasının narin dili
Bir muhasaraya dönmektedir hayat, pek çirkin
Yaşamaya vakit kalmadı, sor bakalım niçin?

Gönle girmeden sözler kalıyor ortada mahcup
Okur okumaz farkı kalmadı olduk meczup
Hangi yöne dönelim diye düşünüp duruyoruz
Bir perdelik oyundu bu boşuna harcıyoruz.

İçinde kaybolup yittiğimiz şu kalabalıklar
Kimler yaşamışlar kimler ki etmiş intihar
Sorulmaz var mı derdi diye asla kullar
Geçenlerle devam ediyor gün, zorlu etapları
Engellere takılanları beklemektedir azapları.

Kimilerine göre batan günün güneşidir mehtap
Bir diğerince karalara bürünüştür ve azap
Oysa aynı manzaraların bakışındayız bak farka
Birinde ışığa, sevgiye evrilen bu izlenimler
Niçin diğerlerinde doğurur öfke ve sitemler?

Doyasıya bir nefes almayalı ne de çok olmuş
Türlü hezeyanların içinde ömür giderek solmuş
Bir gün bile ne büyük bir hediyeydi unutulmuş
Eklenmiş birbirine anlar, katar katar eksiliyor
Farkında değiliz belki, ömür gelip geçiyor.

Bizleri her varlığa üstün kılandı yaratılış
Nasıl da çirkinleştirdik hayatı aldık mı alkış
Yoksulluk, hastalık, açlık, susuzluk say ki bitmez
İnsanın insana reva gördüğü tüm çirkinlikler
Ne yazık ki şeytanların dahi aklına bu gelmez.

Bizi bize katamıyor bu bencil duygular
Yitiyor günden güne insanlık umursamazlar
Kaftandan elbiseler giyilendi o geçmiş dünler
Güne nasıl versin ki umudu iç kemiren hezeyan
Belki de son mutluluk manzarasıydı aniden belirip
Daha bir dilek bile tutmadan yıldızdı o kayan.

Cana gelseydi o ölenlerden bir demet keşke
Nasıl da dokunurdu yüreklere tüm şefkatiyle
Mumla arar olduk vefayı, sevgiyi tüm rahmetiyle
Bizle doğacak bir ihtimal bunlar, yok başka yolu
Güzel konuşursa diller, uzansın sevgiyle de eller
İşte o vakit bir yol bulup yaldızlı geçmişimizden
Gümbür gümbür gelecektir bizde o ölenler.

Oğuzhan KÜLTE