0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
102
Okunma
Gölgeler
bir pencerenin ardında kalan dünya
cam buğulu, içi sessiz
bir göz bakıyor belki
ama görmüyor artık
gölgeler, bakışların içine yerleşmiş
orada yaşıyor şimdi
bir zamanlar umut dediğimiz şey
şimdi çatlamış bir duvarın
soğukluğunda asılı
ve biz hâlâ konuşmadan anlatmaya çalışıyoruz
o suskun taşların dilinden
gölgeler…
yalnızca karanlıkla gelmez
bazen bir gülüşün ardında
bazen de bir vedanın koynunda yürürler
birini uğurlarken fark edersin
bir başka yüz daha gitmiştir senden
sözcüklerin tükenişinde bulurum onları
bir şiirin son mısrasında
ya da hiç yazılmamış bir mektubun zarfsız hâlinde
gölgeler…
hem eksik hem fazla
ve gece olduğunda,
her şey sustuğunda
bütün yankılar onlara döner
çünkü sessizlik bile
bir gölgenin sesidir bazen...
5.0
100% (1)
