Ey divane gönlüm, duy beni hele
Sevdim dersin amma, gülü bilmezsin
Terk edince güzel, kopar velvele
Adımı zikreden, dili bilmezsin

Kavak yeli başta, bilenler bilir
O aşktan yürekte, mutlak iz kalır
Ilgıt ılgıt yarin, kokusu gelir
Yakan şu sevdada, yeli bilmezsin

Bitimsiz hülyaya, seni daldıran
Ummadığın şeyden, ibret aldıran
En zor anlarında, tutup kaldıran
Şevkâtle okşayan, eli bilmezsin

Yaban çiçeğidir, bazen saçlarda
Bezenir rengarek, başta taçlarda
Sarp kayalıklarda, dik yamaçlarda
Engin geçitleri, beli bilmezsin

Kabarıp, köpüren, bazen de coşan
Şelaleye dönüp, bendinden aşan
Deli ırmak olup, deryaya koşan
Boz bulanık akan, seli bilmezsin

Şamdan da titreyen, yanan mum olur
İçinden çıkılmaz, bir durum olur
Bazı yerde balçık, çölde kum olur
Toprağı bilmezsin, kili bilmezsin

Av peşinde koşar, doğan, şahinler
Dualardan sonra, gelir aminler
Her dokunuşunda, nasıl da inler
Lüzumsuz sazında, teli bilmezsin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ