Bir Ömürlük

Yıllar geçti,
saçların beyaza döndü,
ellerin biraz daha çizik,
gözlerin biraz daha derin...
Ama sevgimiz?
O artık hiç eskimeyen bir şeye dönüştü.

Artık birbirimizi sessizlikte seviyoruz,
aynı odada susabilmenin huzuruyla.
Göz göze gelmeden bile
ne hissettiğimizi anlıyoruz.
Çünkü bu,
bir ömürlük sevmenin ustalığı.

Birlikte yaşlandık,
ama aşkımız genç kaldı.
Çünkü her gün yeniden
öğrendik birbirimizi —
çünkü gerçek ustalar bilir:
her şey zamanla değil,
özenle yaşar.

Senin sabah çayını nasıl içtiğini bilmek,
yatağın hangi köşesini sevdiğini hatırlamak,
gözlüğünü hep aynı yere koyduğunu unutmamak…
İşte aşk,
artık küçük şeylerden ibaret.
Ama en değerli detaylardan.

Eskiden tutkuyla sarılırdık,
şimdi sessizce yan yana duruyoruz.
Ama o duruşun içinde
bir ömürlük sadakat,
yüzlerce kavganın barışı,
binlerce gecenin uykusu var.

Seninle yaşamak,
bir hayatı yavaş yavaş,
ama derin derin sevmekti.
Ve şimdi,
ben seni hâlâ
ilk günkü gibi değil —
her gün büyüyen,
her geçen gün daha sadeleşen
bir ustalıkla seviyorum...