13
Yorum
45
Beğeni
5,0
Puan
584
Okunma

Tasavvufi halk şiiri geleneğinin tasavvufi-semai alt türüne yansıtmaya çalıştım.
Varsın şiiri, ruhun kendini bulma sürecini vurgulaması yönünde çalışmamdır.
Okuyan herkese teşekkür ediyorum, saygılarımı sunuyorum.
Dönsün devran, yol dayansın
Zaman son raddeye varsın,
Dönsün evren, can dolansın,
Semalar şeddeye varsın.
Sükût aşık olan sözü
Akan içten derin özü
İçen kanmaz, hârdır közü
Dil, harfsiz heceye varsın.
Her bir sükût aşkı bağlar,
Diz çökünce kalpler ağlar,
Duyan nehir olur çağlar,
Dökülen secdeye varsın.
Gönlün bahtı aşkın nârı,
Yana yana sönmez hârı
Pişmedikçe, hani kârı?
Gönüller müjdeye varsın.
Mesut söyler, özlem büyür,
Ey nefesten yakın, buyur!
Kulak duymaz, şuur uyur,
Ayıklar Hüda’ya varsın.
Mesut Tütüncüler-DENİZLİ
Beş vakitli gün yakmayan
Bir verene bin akmayan
Nefsi için yan bakmayan
Haram göz, geceye varsın...ishak Aras
5.0
100% (20)