13
Yorum
37
Beğeni
4,8
Puan
498
Okunma

Bu şiir, insanın aynaya bakarak gördüğüyle gerçeği arasındaki farkı vurguluyor. Ayna, bazen yalnızca yüzeyi gösterirken, bazen de gerçeği saklayan bir perde haline gelir.
Kırık yansımalar, aldanışın sona erdiği anı temsil eder; çünkü gerçek, parçalanmış yansımaların ardında gizlidir.
Bu şiiri yazmamda "Ayna" adlı eseriyle bana ilham veren Murat Kahraman Muradi adlı dosta teşekkür ediyorum.
Ayna!
Kimisi ona bakar da
Gösterdiği suretten gözünü alamaz,
Her şeyin tersine döndüğünü bilmeden
Hayranlıkla kendini izler.
Parlak yüzeyinde kaybolur suretler,
Güzelliğin cilasına tutulur da
Zamanın izlerini görmez olur gözler.
Kimisi de sırrını çözmeye uğraşır,
"Bu nasıl bir tılsımdır ki
Her bakan kendini ondan alamaz?"
Görünmeyen yüzünü arar durur,
Oysa ayna sadece verir,
Ama göstermesi gerekenden daha fazlasını değil.
Ya bir gün o ayna kırılırsa…
Baştakiler bunu düşünmeyip
Kırıkların arasından bakılabilecek bir yüz seçerler,
Tabii, bakacak yüzleri kaldıysa…
Ayna olmak gerek!
Öyle bir ayna ki
Hem karşısındakinin kalbini gösterebilen,
Hem kalbindekini karşısına yansıtabilen
5.0
91% (21)
4.0
4% (1)
1.0
4% (1)