Gri bir gökyüzünün hüznüyle ıslanıyor şehir,
Yağmur, yıldızları silecekmiş gibi yağıyor usulca.
Bir sokak lambasının titrek ışığında kayboluyor hayaller,
Ve gece, karanlığın koynunda büyütüyor sessizliği.

Islak kaldırımlarda yankılanan ayak seslerim,
Bir zamanlar dokunduğun gölgelerle kesişiyor.
Yağmurun soğuk nefesi üşütüyor ruhumu,
Ve senin yokluğunda her damla içime akıyor.

Bir şimşek yarıyor gecenin derin sessizliğini,
Gölgeler bir anlık hayat bulup dans ediyor.
Zaman, su gibi akıp gidiyor parmaklarımdan,
Ve ben, eski bir düşte kayboluyorum yeniden.

Cam kenarında titrek bir mum gibi ömrüm,
Rüzgârın insafına bırakılmış bir bekleyiş.
Seninle var olan her şey eksik şimdi,
Gecenin içinde yankılanan kırık bir çığlık gibi.

Sabaha varmadan diner mi bu yağmur?
Gri gökyüzü yine yıldızlara yol verir mi?
Bir rüya gibi çekip gittin gözlerimden,
Ve geriye, ıslak bir yalnızlık kaldı sadece

Sedat Kesim