Mum ışığında eriyen duygularını anlatıyorsun ya,
Ben de kaç kere kaybettim bilmem kendi hislerimi…
Bir çay bardağında buldum bazen, bazen bir çınar gölgesinde.
Sen sevdikçe iyileştim diyorsun ya,
Ben de kaç kere iyileştiğimi sandım,
Sonra bir rüzgâr esti, her şeyi alıp götürdü.

Ama bak, sesini duyuyorum gecelerde,
Kuşların cıvıltısını senin gibi ben de seviyorum,
Gözlerime düşen yağmurlar var benim de,
Beni de gamzelerimden öpüyor bazen,
Hem senin yerine hem de kimsenin yerine…

Sen sevdikçe güzelleşti diyorsun ya dünya,
Belki de biz sevince güzel oluyor zaten.
Hoş geldin gönlüme diyorsun ya,
İşte bak, ben de böyle hoş geldim sana.🥰

Yağmurun damla damla sevdayı fısıldadığı,
Lalelerin renkleriyle konuştuğu bir dünya mı var hâlâ?
Ne güzel!
Demek ki biz hâlâ ümit edebiliriz!
Teşekkür ederim dostum,
Bana bir pencere açtığın için…