Bir yangın ki ne yangın...
Alıp götürüyor insanlığı.
İbrenin ucu kırık..yönü belirsiz..

Güz akşamında cılız bir yağmur
Savuruyor yangının küllerini..
Serüvenden serüvene...

Yangının ortasında bir kadın..!
Gözleri nemli,buğulu bir cam gibi...
Dilinde hep o şarkı..
Çocukluğunu anımsar gibi...

Gecenin ortasında bir çocuk...!
Karanlıkta parlayan yıldız gibi..
Gözleri tıpkı sen...
Geleceğinden korkar gibi...

Sönermi bu yangın...
Bir yangın ki ne yangın...

Mapus damlarına düşmüş ateş...
Dağlara yazılmış destan gibi..
Sahipsiz kalmış sevdalar..
İşte o sevdalarmı yaktı bu ateşi...

Sönermi bu yangın..
Bir yangın ki ne yangın...

Dört bir yana dağılmış..
Ordan oraya sıçramış..
Yüreklerde derin yaralar açmış..

Gözlerim o çocuğa takılmış kalmış...
Bu ne yangınmış böyle...

Satılmış ruhlar...
Gözü yaşlı analar...
Geçmişi geleceği çalınmış kadınlar...
Öyle ya...
Bir de çocuklar..

Hepsi alabora olmuşlar...

Bir yangın ki ne yangın...!