4
Yorum
16
Beğeni
4,9
Puan
187
Okunma
Geçmişten yükselir de tutsaklık arşa doğru
Sonra solar yeniden yediveren gülleri
Benim payıma düştü zamanın yanan bağrı
Yalnızlığı kilitle , uzamasın elleri.
Bakarım her seferde gözünün ta içine
Işık yanar gibidir masmavi bebeğinde
Bütün ümitlerimi yaktım hiç mi hiçine
Oturdum da seyrettim akşamın göbeğinde.
Güneşte,aynaları,durgun sulara tuttuk
Söylendi papatyalar sazlıklar arsından
Suların içindeki kutsallığı unuttuk
Ruhumuz zedelendi bu yürek yarasından.
Asılsız damgaları alnımıza vurdular
Sinmiyor içimize kalleşlerin kokusu
Açılmaz gönül kapım,zorladılar,kırdılar
Çöktü yüreğimize harap oldu dokusu.
Vahdet-iCan (VAHDET ÇİL)
Amasya,03.12.2015
(Arşivimden)
5.0
88% (7)
4.0
12% (1)
Cevap Yaz