Ey insan, gölgen uzar, sen küçülürsün,
Aynada kendini arar, bükülürsün,
Bir bahar vaat eder çiçekler, yalan,
Kış gelir, sessizce alır zaman.
Ne şiir kurtarır, ne sözün gücü,
Kendi boşluğunda kaybolur içi,
Yine de yazılır, harf harf, satır satır,
Belki bir gün okunur, bilinmez hatır.
