Saçlarına dolanmış suskunlukların
Dile gelmeyen yalnızlıklarında
Bir kelam…
Kaç harfin kaçışını içine saklar?

Buğlu gözlerle düşülen
An/kara yollar/ında/
Yeri bilinmez hislerin
Hissizliği ile yanıtsız kalan
Sessiz kelimeler

Kalbi parçalanmış
Suali sır
Kendi kimliksiz günlerin gecelerinde
Yorgun dudaklarından dökülen
Bir çift söz…

Vakitler omuzlarında yük
kirpiklerinde ıslak bir bahar…

Bir bir kapanan kapılar ardında
Susamış toprağın izleri gibi
Onca adım silinir
_özünden kaçış saklar
Adını unuttuğun yarınlar

Çiğ düşen sokaklarda
Mevsimlerin tükenişi
İçini dağlayan fısıltıları hatırlatır
Ve derin yaralar açar
İncinmiş şehirlere…

Karaya bulanmış denizler
İçindeki rengi vurur sahillere
Soluklar tükenir
Son bulur…
Dünde kalan her şey

Birbirine yabancılaşan gözler…
Bir sigaranın son nefesiyle
Griye döner hüzün.

Geriye kalan
_bir avuç kül ile
_göğe karışır,
_iz bırakmaz

Unutulur…




Sercan Saraca