ÇOK ÖZLEDİM
( Farkındalığı özümlemek gerek )


Diyorsun ki

hayat çok abuk subuk

sabah kalkmak
kahvaltı
işe gitmek çalışmak
çay kahve molası
öğle arası şekerleme
akşam eve dönmek
her şey her şey can sıkıcı

kalıplar sınırlar döngüler
girdaplar

kozalar örersen kendine
kapatırsan kapıları pencereleri
çıkarmazsan başını gömdüğün kumdan
sevmezsen görmezsen sendeki seni

içindeki perdeleri örtersen gözlerine
tıkarsan kulaklarını yüreğindeki çocuğa

görkemli saraylarda da otursan
senin de olsa tüm dünya
cennetlere de gitsen
düşünceni bakışını

yüreğini değiştirmedikçe
bırakmadıkça birşeyleri arkanda
uzanmadıkça ellerin ufka
sonsuzluğa
yine sıkılırsın
abuk subuk gelir hayat

kahvaltıda mis kokulu çayı ekmeği
ekmek parası kazanacak işi
yataktan kalkabilecek gücü
dönecek evi

kahve molası bulamayan
milyonlar milyarlar var dünyada

zamanı duvarlara resimler hasta
çalınacak kapı uzanacak el
sığınacak kucak başını koyacak omuz
bir küçücük tatlı söz bekler kimsesizler

oysa dünyanın en güzel
ve en değerli hazineleri senin
şanslısın bilmiyorsun

bulutsuz gecelerde çık dışarıya
yıldızları çok özledim
benim için bak yıldızlara

açık havayı ve denizi de hep özlüyorum
konuş rüzgarla dalgalarla

ayakların ne güzel basıyor
toprağa yürüyorsun
koş soluğun kesilene dek
bunları da çok çok özledim ben

hala canın sıkılıyorsa
abuk subuksa yine herşey
as kendini bir ağaca
bu hayat sana fazla
Nilgün ACAR 25.02.2007