15
Yorum
26
Beğeni
5,0
Puan
393
Okunma

Şiir, gözlerin derinliklerinde saklı kalan bir baharın öyküsünü anlatır. Özlem, kayıp, bekleyiş ve aşk gibi derin duygular, şairin iç dünyasında yankılanır. Her mısra, bir parça hüzün ve umut taşır.
Yaprakların solması, gecelerin adını fısıldaması, ellerin ayrılışı... Tüm bu unsurlar, şairin ruhunda açtığı yaraları gözler önüne serer. Ancak, gözlerdeki eski düş, yüzüne sessizce doğan ay ışığı, şairin içindeki sırrı saklayan karanlık sokaklar... Bunlar, aşkın ve umutsuzluğun iç içe geçtiği bir dünyayı yansıtır.
Şiirin dar mısraları, lirik bir ritim ve yoğun duygusal yük taşır. Kısa ama güçlü dizeler, okuyucuyu şairin iç dünyasına davet eder. Burada, kayıp bir baharın gizemi, özlemin fırtınası ve aşkın ezgisi yankılanır.
Bu şiir, okuyucuyu derin bir duygusal yolculuğa çıkarır. Gözlerdeki saklı baharı, içimizdeki kayıp parçaları keşfetmemize yardımcı olur. Böylece, şiir, evrensel bir duygu dilini konuşur ve okuyucunun kalbine dokunur.
Gözlerinde kayıp bir bahar saklı,
Dalından düşerken soldu yapraklar.
Özlemin içimde fırtına yaktı,
Duy beni, sesimde titrer akşamlar.
Geceler adını fısıldar hâlâ,
Yıldızlar birer düş, solgun ve yarım.
Ben hâlâ beklerim o eski rıhtım,
Gelmeyen gemine dökülür ahım.
Ellerin bir zaman ellerimdeydi,
Sözlerin sesimde ölüme meyli.
Şimdi bu şehirde sensizlik büyür,
Gölgene hasretken eğilir belli.
Gözlerin vardı ya, o eski düşte,
Ay gibi doğardı yüzüme sessiz.
Ben seni içimde sır gibi saklar,
Karanlık sokakta kaybolur izsiz.
Ey aşk, ey yarım kalan ezgim,
Sesim ulaşır mı göğe kadar?
Bir nefes bırak da içimde filizlen,
Gözlerimde kayıp bir bahar var…
çilekeş*
5.0
100% (18)