Şarkılara sor beni, türkülerden bir dinle.
Güzelliğim ebedidir aşka meftûn gözlere.
Öykülere temâyım, besteye ilham,
şiir şiir yazılırım da sığmam sözlere.
Yarayım, yaralıyım, merhemler bende.
Giz bende düğüm düğüm... Kadınım!

Yokuşlar daha diktir bana, yavaş gidişim ondan.
Geceler özenle kurar yoluma tuzaklarını,
ikiye katlanır da öyle çıkar önüme her engel
Zorlarda güçlüyüm, kadınım.

Susmayı öğrenirim deme’den önce.
Ölümler yaşarım ölmeden önce.
Kalkışım zordur düşünce....
Ürkerek yürürüm; kadınım.

Yedi renk fistan giydirirler, sorulmaz fikrim.
Kırılır kalemim sorgusuz celselerde.
Hâkim dayım olsa ne fayda?
İz düşer beyazıma, kadınım...

Kendime saklamam, âlemedir dilek
Yavruma anayım, yuvama direk.
Tarlalarda terim, izlerim...
Sus düşer sofralarda payıma, susarım; kadınım...

Çayda Çıra’ nın feriyim, asırlardır yanarım.
Bey Dağı’nın karıyım, yaz gününde erimem
Kınayım Dersimli kızın ellerine
Kanımı kararım gözyaşına, veremem ele!
Sinop Dağları’’nda kekliğim, Toroslar’da ceylan.
Zeybeğim Ege’de, Karadeniz’de horon.
Rüzgârım halayına Anadolu’nun, kadınım.

Yırtsan da yüzümü tırmık ile bel ile
Veyselin dostuyum, karşılarım gül ile.
Bir alır, binle çarpar, koyarım yerine,
üfleme öfkemi! Kadınım.

Affederim, unutmam; yazarım bir yere.
Meylim olmaz her meyleden yiğide.
Hasbahçenden bir gül derle ver hele
sultan da benim sana, köle de... Kadınım.

Kıraç tarlaya sabanım, acıya hasat.
İnkâra imanım, yanlışa fesat.
İrfanım ilime, bilime nazar.
Yaman derler, doğrudur! Yamanım.
Dil bilmez ozanım, kadınım...

Boy boy oğul verdim, boyumcadır kızlarım.
Güne ok değmeden ben geceden sızlarım.
Toprağa verilen her canla akar bedenden kanım.
Toprak benim diğer adım! Kadınım...